Akola News: एकनाथ शिंदेंची ‘व्हर्च्युअल सभा’, तर लहान मुलांची ‘खास सभा’, कोणती सभा ठरली सुपरहिट?

योगेश शिरसाट 

जिल्ह्यातील हिवरखेड येथे उपमुख्यमंत्री एकनाथ शिंदे यांच्या सभेपूर्वी आज शनिवारी अनपेक्षित दृश्य पाहायला मिळाले. सभा दुपारी 2.30 वाजता होणार होती. पण संध्याकाळचे 5 वाजेले तरी शिंदे सभास्थळी पोहोचू शकले नाहीत. मात्र सकाळी 11 पासूनच खुर्ची पकडून बसलेल्या कार्यकर्त्यांनी जागा सोडली नाही. शिंदे येतील असा त्यांना विश्वास होता. त्यामुळे त्यांनी जागा न सोडण्याचा निश्चय केला होता. नेता उशिरा  येणं तसं नवीन नाही. पण शिंदे यांना येण्यास ऐवढा विलंब पाहून काहींमध्ये नाराजी निर्माण झाली. अंधार पडल्याने हेलिकॉप्टर हिवरखेडमध्ये लँडिंग शक्य नव्हतं. त्यामुळे  शिंदे सभास्थळी पोहोचू शकले नाहीत. त्यानंतर मात्र सभा स्थळी वेगळी स्थिती निर्माण झाली. 

अकोल्याच्या हिवरखेड येथील सभेला प्रत्यक्ष पोहोचता न आल्याने एकनाथ शिंदे यांनी आधुनिक तंत्रज्ञानाचा उपयोग केला. त्यांनी प्रथम व्हिडिओ कॉलद्वारे जनतेला संबोधित केले. नेटवर्क रेंज कमी असल्याने अखेरीस त्यांनी मोबाईल कॉलवरून भाषण पूर्ण केले. आपल्या संवादात त्यांनी अकोट, हिवरखेड आणि तेल्हारा येथील भ्रष्टाचार संपवून विकासाला गती देण्याचे आश्वासन दिले. जोपर्यंत एकनाथ शिंदे आहे, तोपर्यंत लाडकी बहीण योजना बंद होणार नाही, अशी ठाम ग्वाही त्यांनी दिली.

नक्की वाचा - Buldhana News: जळगावला निघाले पण रस्त्यातच जोडपं रहस्यमयरीत्या गायब झाले, बेपत्ता होण्यामागचं गुढ वाढले?

शिवाय त्यांनी या भागातल्या तिन्ही ठिकाणी शिवसेनेच्या उमेदवारांना विजयी करण्याचे आवाहन यावेळी एकनाथ शिंदे यांनी केले. नगर विकास खात्यातून जेवढे पैसे लागतील तेवढे निधी देऊन कामे पूर्ण करण्याची हमी त्यांनी दिली.  त्यांनी नागरिकांना आश्वस्त केले काळजी करून नका. जो निधी लागेल तो आपण देवू असं ही ते म्हणाले. तसेच 1 तारखेला या ठिकाणी पुन्हा येण्याचा प्रयत्न करणार असल्याची माहिती त्यांनी दिली. त्यामुळे उपस्थितांमध्ये ही जोश निर्माण झाला. अशा पद्धतीने शिंदे यांनी मोबाईलच्या माध्यमातन सभेला संबोधीत केले. 

नक्की वाचा - CIDCO News: सिडकोच्या घरांना प्रतिसाद कसा? एका आठवड्यात किती अर्ज आले?

उपमुख्यमंत्री एकनाथ शिंदे यांच्या हिवरखेड इथं कार्यकर्ते प्रतीक्षेत कंटाळून गेले होता. त्यावेळी सभास्थळी आलेली लहान मुलं मात्र परिस्थितीला मनोरंजक वळण देत होती. एवढा वेळ शांत बसणं कठीण झाल्याने त्यांनी “चला, खेळू!” असा घोषच केला. मग खेळण्यासाठी साहित्य मिळाले ते पक्षाचे पोस्टर्स, बॅनर्स आणि पक्षचिन्हांचे बिल्ले. काही मुलं धनुष्यबाणाचे बिल्ले हवेत उडवत होती तर काही पोस्टरचे कागदी रॉकेट बनवीत होती. एका हातात पक्षाचा बिल्ला म्हणजे आंतरराष्ट्रीय खेळण्यापेक्षा भारी अनुभव असा त्यांचा उत्साह होता. नेत्यांची सभा अडीच तास उशिरा झाली असताना मुलांची ‘खास सभा' मात्र रंगात आली होती. प्रौढांमध्ये नाराजी असताना मुलांनी दिलेली ही करमणूक सभास्थळी वेगळाच उत्साह निर्माण करत होती.